miércoles, 2 de diciembre de 2020

EN LA NOCHE

En la noche te recibo

con los besos invisibles

y las manos de mil sueños

bajo la lluvia y el trueno.

Tu mirada de neblina

en la piel de arena blanca.

En tu corazón de hielo

vive también la locura.


Cuando camino sin norte

en visiones no te olvido,

aunque la nieve de invierno

congela ni alma herida.

Eres paisaje del frío,

te disuelves con la luna

y te proteges del sol

y tu sombra me hace daño.


Eres luz roja en las calles 

deambulando entre edificios

con semáforos abiertos,

caminando a paso rápido.

Las imágenes de árboles 

me llevan hacia otro tiempo

cuando yo era tu objetivo

y tú mi duende encantado.



Ana Muela Sopeña


-----


NA NOITE



Na noite eu te recebo

com os beijos invisíveis

e as mãos de mil sonhos

baixo a chuva e o trovão.

O teu olhar do nevoeiro

na pele de areia branca.

No teu coração de gelo

vive também a loucura


Quando caminho sem norte

em visões não te esqueço,

embora a neve de inverno

gela a minha alma ferida.

Tu és paisagem do frio,

te dissolves com a lua

e te proteges do sol

e a tua sombra me faz dano.


Nas ruas és luz vermelha

deambulando entre edifícios

com semáforos abertos

caminhando a passo rápido.

As imagens de umas árvores 

levam-me para outro tempo

quando eu era o teu objetivo

e tu o meu duende encantado.



Ana Muela Sopeña


14 comentarios:

A.S. dijo...

Ana!
Muy belo. Gostei muito!
O teu poema, é um vaguear no céu ensombrado da noite, fluindo vermelho e intenso,
com beijos invisíveis, na busca do duende encantado.

Un beso!

Albada Dos dijo...

Que no falte la imaginación nocturna, de desvelar los beso que un día fueron. Muy bonitos versos.

Un abrazo, Ana

carlos perrotti dijo...

Cuando caminas sin norte inevitablemente detectas versos inolvidables y arribas a poemas que inspiran...

Abrazo agradecido.

Ana Muela Sopeña dijo...

Me alegra mucho, Albino, que el poema te haya gustado.

Muitos beijos

Ana Muela Sopeña dijo...

Agradezco un montón tus palabras,Albada:

Un beso grande

Ana Muela Sopeña dijo...

Es un placer verte enredado a mis versos, Carlos:

Un beso

Siby dijo...



Mi amiga Ana, cuanta lindura se destejen en tus palabras
me encanta toda esa belleza dentro de tus poemas.

Besitos dulces

Siby

Ana Muela Sopeña dijo...

Gracias, Siby:

Es bonito eso que dices de la lindura.

Besitos de diciembre
Aquí ha comenzado el frío...

Jorge M dijo...

La noche esta llena de magia y trae consigo miles de encantos, una belleza tu poema amiga Ana, cuídate mucho y no dejes de sonreír.

Joaquín Lourido dijo...


Me encanta esta creatividad donde te explayas de una manera genuina y trenzas espectaculares versos. Te voy a dejar la traducción al gallego que es muy similar al portugués, solo para que veas que no hay tanta diferencia. Más la hay.

Pola noite recíbote

cos bicos invisibles

e as mans de mil soños

baixo a chuvia e o trono.

A túa mirada de néboa

sobre a pel de area branca.

No teu corazón de xeo

tamén vive unha tolemia.



Cando camiño sen norte

en visións non te esquezo,

aínda que neve de inverno

conxelar ningunha alma ferida.

Es unha paisaxe do frío

disólvese coa lúa

e protéxeste do sol

e a túa sombra dóeme.



Es unha luz vermella nas rúas

deambulando entre edificios

con semáforos abertos,

camiñando a un ritmo acelerado.

Imaxes de árbores

lévanme a outro tempo

cando era o teu obxectivo

e ti o meu trasno encantado.



Ana Muela Sopeña


Perdona que ocupa más de lo habitual en tu espacio, pero me pareció que debía hacerlo para ver esa pequeña diferencia de la que te hablo.

Abrazos con cariño y a seguir con esa creatividad, Ana.

Ana Muela Sopeña dijo...

Gracias, Jorge, me alegra saber que te ha gustado.

Un beso enorme

Ana Muela Sopeña dijo...

Qué bonito en gallego, Joaquín:

Un beso enorme y agradecido...

Laura dijo...

Camino sin norte hasta encontrarte, sigo intentándolo.
Besos Ana.

Ana Muela Sopeña dijo...

Hola, Laura:

Gracias por brindarme tus palabras.
Besos a montones